Na czym polega czyszczenie kanalizacji w dużych aglomeracjach?

W czerwcu 2021 roku na jednym lubelskich osiedli doszło do wycieku ścieków z kanalizacji. Na miejscu pojawili się pracownicy MPWiK, którzy ustalili, że przyczyną jest niedrożność kanału. Zator wywołał… dywan, który ktoś po prostu wyrzucił do studzienki kanalizacyjnej. Jak się okazuje, utrzymanie drożności kanalizacji może być niełatwym zadaniem. W jaki sposób służby miejskie sobie z nim radzą?

Przyczyną niedrożności kanalizacji mogą być różne przedmioty lub substancje, które nie powinny trafiać do kanalizacji (chusteczki nawilżane, płatki kosmetyczne, tłuszcze z resztek jedzenia). Spływając z tysięcy gospodarstw domowych, zalegają w rurach, tworząc niebezpieczne zatory. Jakie środki stosowane są do udrażniania kanałów? Jakie maszyny do udrażniani kanalizacji wykorzystuje się do poprawienia przepustowości kanałów?

Metody i maszyny do udrażniania kanalizacji dobiera się w zależności od potrzeby (okresowe czyszczenie instalacji lub awaria), a także od rodzaju przewodów kanalizacyjnych i ich stanu.

Metoda hydrodynamiczna (WUKO)

Zestaw do udrażniania kanalizacji tą metodą składa się z pojazdu wyposażonego w zbiornik wody, pompy, oraz przewodu z głowicą czyszczącą. Woda wprowadzana jest do kanału pod dużym ciśnieniem (ok. 15–20 MPa), a specjalne głowice czyszczące prowadzą strumień wody pod różnymi kątami. W ten sposób wypłukiwany jest osad oraz drobne obiekty, które spływają do studzienek rewizyjnych. Stamtąd usuwane są mechanicznie lub wysysane próżniowo. Zużyta woda jest filtrowana i może być wykorzystana ponownie. Tą metodą czyści się również kanalizację deszczową. Metoda WUKO cechuje się wysoką skutecznością i nadaje się do czyszczenia kanałów o większej średnicy (ok. 800 mm).

Metoda mechaniczna

Jest to starszy, ale wciąż używany sposób czyszczenia przewodów ściekowych. Zestaw do udrażniania kanalizacji składa się tutaj ze spirali czyszczącej oraz urządzenia wprawiającego ją w ruch. Obracająca się szybko sprężyna przebija się przez zatory, zeskrobuje osady ze ścianek przewodu, rozdrabnia je i umożliwia wyciągnięcie przez studzienkę. Zasięg głowicy może wynosić nawet do kilkudziesięciu metrów. Metoda jest skuteczna w przypadku przewodów o mniejszej średnicy (ok. 150 mm) oraz bezpieczna dla kanalizacji w gorszym stanie technicznym.

Metoda ręczna

Zanieczyszczenia i osady są usuwane bezpośrednio na zewnątrz kanalizacji za pomocą ręcznych przepychaczy na wciągarkach. Używa się jej też do czyszczenia kanałów o największej przepustowości. Metoda ta jest używana wyjątkowo wtedy, gdy nie można skorzystać z czyszczenia ciśnieniowego lub elektromechanicznego – np. w przypadku starych kanałów w złym stanie technicznym, które mogłyby ulec uszkodzeniu.